Rina werkt sinds 2010 via Alphatrots! We praten met haar over het werken in tijden van Corona, haar ervaringen rondom het e-learning programma en over het werken als huishoudelijke hulp in het algemeen.
Hoe is de afgelopen (Corona) periode voor jou geweest?
Ik heb me één keer laten testen, en gelukkig negatief. Ik hobbel overal goed doorheen, dus ik mag niet mopperen. Mijn cliënten ook gelukkig. Alleen in het begin van de corona werkte ik nog bij een mevrouw en die wilde in de Coronatijd geen hulp meer ontvangen. Zij hebben een zorgmedewerker gehad die Corona kreeg en haar twee zoons hebben het ook gehad, dus ze zijn niet gespaard gebleven. Vanaf dat moment wilden ze geen hulp meer. Ik kan dat op zich wel begrijpen, ze zijn op leeftijd en kwetsbaar en hebben ook van alles, dus het was ook een beetje zelfbescherming. Maar ja, eigenlijk hadden ze natuurlijk wel gewoon hulp nodig. Dus dat is lastig. Uiteindelijk heb ik die cliënt moeten laten gaan en een nieuwe erbij gekregen. Inmiddels willen ze wel weer hulp, maar ik zit nu vol. Dat vind ik wel moeilijk hoor, dan denk ik; hè verdorie.
Je hebt ook meegedaan aan de E-learning pilot, hoe heb je dat ervaren?
Ik moet zeggen; ik ben geen ster in leren, daar had ik vroeger al een broertje dood aan. Het leek me heel gaaf, maar ik dacht wel even; moet dat op mijn leeftijd nog? Maar, je bent nooit te oud om te leren, dus ik dacht; ik ga er gewoon voor. Ik heb in mijn werk ook 2 keer te maken gehad met cliënten met dementie, waar ik toen niet kon blijven werken, omdat ik dat niet aankon. Ik vond het een ontzettende prettige manier van leren, omdat het niet alleen maar saaie kost is uit een boek. Doordat er veel verteld wordt door de mensen zelf in de filmpjes, pak je het veel sneller op. Als ze dat vroeger op school zo hadden gedaan, dan was ik veel verder gekomen. Sommige filmpjes zijn best wel confronterend, dus ik vond het wel jammer dat ik het niet met anderen kon delen.
Zo ben ik inmiddels ook een cliënt verloren waarvan ik vermoed dat ze dementerend is. Maar ja, als ik zoiets tegen haar zou zeggen breekt de hel los. Ze werd steeds negatiever, dat kan natuurlijk ook met Corona te maken hebben, maar ze veranderde en niet in positieve zin. Ze ging steeds lelijker doen, tot het op een gegeven moment niet meer ging. Toen had ik wel zoiets van: hoe pakken andere hulpen dat aan? Ben ik misschien te gevoelig en trek ik me dingen te persoonlijk aan? In zo’n situatie was het natuurlijk wel fijn geweest om even te overleggen met andere hulpen. Die kunnen je misschien ook tips geven over hoe je daarop kunt reageren.
Heb je veel te maken gehad met dementie binnen je werk en hoe ga je daarmee om?
Het verschilt natuurlijk per situatie hoe je ermee om moet gaan. Want ik heb ook gewerkt bij een mevrouw die al zoveel hulpen had gehad, maar niemand kon er blijven werken. Ze was heel wantrouwend en achterdochtig en ze liep de hele tijd achter je aan. Uiteindelijk heb ik een gesprek met de dochter en mevrouw gehad, waarin we hele duidelijke afspraken hebben gemaakt. Maar ze bleef continu achter me aanlopen en ze werd snel boos. Zo dacht ze een keer dat ik haar stofdoek had gestolen. Poeh, daar moet je echt een hele dikke huid voor hebben hoor. Het is natuurlijk in en in triest, want ze kunnen het niet meer zelf en je weet dat het niet per se de persoon zelf is, maar ja, je moet er wel tegen kunnen.
Dit is niet allemaal te leren denk ik, het is ook hoe je als persoon zelf bent of je daarmee om kunt gaan. Ik was vroeger gediplomeerd gezinsverzorger en ik weet dat ik toen al, als ik bij heftige cliënten kwam, daar heel veel moeite mee had en het ook mee naar huis nam. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is heel prachtig dat je met mensen begaan bent, maar het kan ook wel eens tegen je werken. Dus ik merkte al snel dat ik daar niet meer om kon gaan.
Wat heb je geleerd in al je jaren als huishoudelijke hulp?
Ik heb wel geleerd om soms wat meer afstand te nemen en iets meer voor mezelf op te komen. Ik hoef niet alleen maar mensen te pleasen en tevreden te houden. Dus ik heb moeten leren om nee te zeggen. Hoe ouder hoe wijzer hè.
Ik heb door de e-learning cursus ook wel geleerd dat ik niet te snel moet oordelen. We hebben heel snel een oordeel over iemand en ik kan nu beter inschatten dat het de ziekte is en niet per se de persoon. Ik weet ook dat dementie de hele persoonlijkheid kan veranderen. Het is super ingewikkeld.
Ik heb een rotjeugd gehad, veel in pleeggezinnen gewoond en me nergens helemaal veilig gevoeld en dat is de rode draad in mijn leven. Als ik in een vervelende situatie kom, leg ik de link weer heel snel naar mijn verleden. Ik leer wel steeds beter dat niet te doen en ik kijk kritisch naar in welke situaties ik mezelf plaats. Ik ben veel sterker geworden en kom steeds meer voor mezelf op. En daarom; als het niet meer gaat dan gaat het niet.
Hoe vind je het om via Alphatrots te werken?
Ik vind het super en doe het graag. Wat ik soms jammer vind in mijn werk is dat ik geen collega’s ken. Wij werken bij de mensen thuis, hebben een organisatie achter ons met wie we contact hebben, maar mijn collega’s ken ik niet. Ik zou het heel leuk vinden om wat meer collega’s in Almere te leren kennen.
Ik ga altijd vol voor mijn cliënten en heb een fijne band met ze. Ik sluit ze altijd een beetje in m’n hart en ik denk dat dat echt bij Alpahtrots hulpen hoort. Ik zag dat ook terug in de filmpjes in de e-learning, dat andere hulpen soms even wat eten meenemen voor hun cliënten enzo. Dat herken ik wel, ik doe ook soms even boodschappen of iets extra’s, allemaal buiten werktijd om. Daar zitten we niet mee. Ik vind het ook belangrijk om tijd te nemen om de praten en bij mij is het niet zo dat ik na precies 2,5 uur wegga. Als ik heel lang heb zitten kletsen, dan maak ik het gewoon af, want dat hoort ook een beetje bij ons vak.
Nieuws
